Welcome to the jungle!

Welcome to the jungle!

Daar zijn we weer! Wat hebben wij de afgelopen dagen veel geweldige dingen meegemaakt. We hebben het gevoel alsof we in een droom zitten, waarbij wij gelukkig lekker door niemand worden wakker gemaakt!

Wij gaan jullie in dit verhaal weer even meenemen in onze belevingen van de afgelopen dagen.

Afgelopen maandagochtend werden we opgehaald voor onze tocht naar de jungle. We hadden een privé chauffeur en dat was geen overbodige luxe voor de rit naar Tangkahan. Lees: 5 uur lang rijden over een weg die je geen weg mag noemen, vol grote gaten, sinkholes, keien van 1 meter en bruggetjes van houten latten waar we met onze 4WD overheen moesten. We reden door armoedige dorpjes en zagen wederom een andere kant van Indonesië; de arme kant. Kinderen worden helemaal wild als ze ons zien, dit deel van Sumatra is niet erg toeristisch en ze zien niet vaak blanken. Ze beginnen te gillen en zwaaien. Maar we zagen ook kinderen die urenlang in de bloedhete zon op de grond zitten te spelen met één speelgoedje omdat hun vader een stukje verderop aan het werk is op de palmolieplantage. Zo’n kind zit dan gewoon in haar eentje aan de weg, en in dit geval in haar eentje bij een grote motor. Niemand die haar in de gaten houdt of oplet of ze niet weggaat of aangereden wordt. Bizar..

Na zo’n vijf uur rijden door de palmolieplantages van Sumatra kwamen we aan in Tangkahan. Hier zouden we 2 nachten verblijven. Een jungle hutje werd ons toegewezen en om er te komen moesten we een enorm lange houten hangbrug over de kolkende rivier over lopen. Zie je het al voor je? Zware backpacks op de rug en met iedere stap die iemand zet beweegt heel die houten brug op en neer. Tientallen meters onder je zie je die heftige stroming! Eenmaal aan de overkant hebben we onze spullen in het huisje gezet. Een leuk huisje, echt jungle stijl, met uiteraard een koude douche, alhoewel je het eigenlijk niet eens een douche mag noemen. Het was meer een pisstraal, en dat niet eens een harde maar een slappe ;) hahaha…

Die dag zijn we nog bij de rivier gaan kijken waar locals hun kleren aan het wassen waren en hebben we daarna gegeten bij de eigenaren van deze hutjes. Het is een klein restaurantje (maar niet zoals we dat in Nederland kennen). Daarna op tijd naar bed want we waren moe van de autorit en de volgende dag stond het olifanten wassen op het programma! De volgende ochtend kwamen we al vroeg aan bij het restaurantje om te ontbijten. Het leuke is dat je bij dit soort overnachtingen niet zelf gaat kiezen wat je ontbijt, maar de host geeft aan dat hij vandaag graag banana pancakes voor je wil maken. Dat vonden wij helemaal prima; na deze opgepeuzeld te hebben vertrokken we met hem lopend naar de olifanten base. Prachtige Aziatische olifanten die wij mochten gaan wassen en voeren. Wat een beleving! Ze gingen eerst de rivier in en gooiden zichzelf om en kopje onder. Je kon goed zien dat ze ervan genoten en lekker aan het spelen waren met elkaar. Hiernaar kregen we de borstels en konden wij het water in om ze te gaan wassen. Heel bijzonder maar ook eng om de olifanten van zo dichtbij te zien, omdat je nooit weet wat die enorm zware beesten van plan zijn en de gidsen daar uiteraard ook geen invloed op hebben. Die gidsen herkennen uiteraard wel bepaalde tekenen, als ze boos worden, of dreigen te worden en ondernemen dan wel actie. Na een uur de olifanten gewassen te hebben, mochten we ze gaan voeren. Hup een banaan in de slurf, zowel de kleine olifant als de grote olifanten smulden ervan! Na dit alles vertrokken we weer terug naar het dorpje en zouden we even wat gaan drinken. Nadat we terug kwamen, kwamen we er alleen achter dat we toch wel even moesten gaan pinnen. We hadden nog maar 2,5 miljoen rupiah op zak (het klinkt veel maar het is maar -160 euro) en aangezien we waarschijnlijk een week lang niet zouden kunnen pinnen zou dit nooit genoeg zijn voor alle overnachtingen, taxiritten en jungle tochten. Zo gezegd zo gedaan.. het dichtstbijzijnde pin kantoor zat op 13km afstand en dat betekent voor Sumatra begrippen zo’n 3 uur rijden…
Gelukkig was daar een hele aardige local die aangaf dat zijn vrouw boodschappen moest gaan doen in een dorp en dat wij mee mochten rijden. Dat hebben we gedaan, maar dat was soms wel billen knijpen want hij reed alsof hij in een ferrari zat over die weg vol keien en gaten!

De volgende dag (woensdag) werden we om 11.30 opgehaald door de chauffeur om naar Bukit Lawang te gaan (wederom jungle, maar nu een ander deel). In dit gedeelte van de jungle zouden we echt gaan trekken, oerang oetans zien en overnachten. Onderweg stopten we bij een local die een kokosnoot uit de boom sloeg met een lange stok, die we op mochten drinken. Verder had ze verse banaantjes uit de tuin (die zijn hier heel klein) en zelfgemaakte koekjes. Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we aan in Bukit Lawang en konden we wederom een hangbrug passeren (maar nu zonder zijkant, alleen 1 smalle ijzerdraad om je aan vast te houden) en deze brug ging echt nog vele malen erger op en neer! We werden verwelkomd door een aardige gast die ons meer vertelde over de aankomende jungle trek tocht. ’s Avonds liepen we even door het dorpje en werd Karlijn bedolven onder de kinderen die haar wilden aanraken. Zij vonden het zo bijzonder dat wij blank zijn en wilden graag met ons op de foto en wilden weten hoe een camera werkt. Een meisje bleef Karlijn maar aaien over haar arm en wilde steeds weer opnieuw een foto. Heftig om te zien dat die kinderen daar zo’n ander leven hebben.. Later die avond hebben we ook onze gids alvast ontmoet die ons ging voorbreiden op wat er zou komen gaan.

En toen.. de jungle trek tocht.. het bleek een tocht voor ‘experienced climbers’ te zijn.. en dat hebben we geweten. 7 uur lang hebben we de meest zware tocht ever gemaakt door de jungle van Sumatra. Dit is echt de jungle hoe je deze in de films ziet, en we hebben vele momenten meegemaakt waarbij je je afvroeg of je nog wel de motivatie kon vinden om door te lopen.

Het begon al bij de start. Onderaan het dorpje begonnen we gelijk aan de klim en was het eerste gedeelte continu met handen en voeten jezelf omhoog hijsen. Héél goed kijken waar je je voeten zet en of je niet een tak pakt die los zit. Iedere stap kan problematisch eindigen, daar er recht naast je (zo’n 20 cm) een afgrond was van tientallen meters diep. Als je daarin zou vallen, kon je echt niet meer zomaar geholpen worden..

Dat maakte de tocht spannend, maar het gaf ook onwijs energie. Vooral toen we daar de eerste oerang oetan zagen in de boom met een kleintje. Wauw.. we zitten hier gewoon in de fucking JUNGLE en we zien een wilde oerang oetan! We moesten ontzettend stil blijven want ondanks dat er 2 guides bij zijn die hiervoor gecertificeerd zijn, blijven het wilde apen en hebben zij enkel een groot mes bij ‘voor het geval dat’. De guides zijn ontzettend getraind om signalen van de apen te herkennen, maar nogmaals, het zijn wilde apen die geen mensen gewend zijn en in de jungle leven dus het blijft spannend en we kregen daarom duidelijke instructies over wat we moesten doen. Hierna hebben we een tijdje doorgelopen (noem het maar klimmen) en geluncht op een vlak stuk. De guide had allemaal lekker vers fruit bij en (koude) maar heerlijke nasi goreng op een bananenblad. Tijdens deze lunch kwam er weer een oerang oetan tevoorschijn!

We liepen verder en zagen makaak apen, Thomas leaf apen, Gibbons en zagen bizarre vogels van 1 meter groot. De guide kon steeds veel vertellen hierover en voor iedere soort waren er weer andere instructies om het zo veilig mogelijk te houden. Na ongeveer 5 uur lopen riep de gids ineen keer dat we snel moesten komen. Snel gaat helaas niet echt als je zo aan het klimmen en afdalen bent en alleen maar op je voeten moet letten om niet tientallen meters naar beneden te donderen, maar toen we er eenmaal waren was het het helemaal waard. Een mannelijke oerang oetan, en die is groooot! De spanning werd helemaal groot toen hij naar beneden kwam en de gids zag dat hij agressief werd. Hij riep Run run run!! En we renden voor ons leven!
Een aantal minuten later was hij rustig en is de gids met onze camera dichterbij gelopen om wat mooie close ups te maken. Wij durfden niet meer heel dichtbij te komen…
Toch kwamen wij daarna nog even heel dichtbij. We zagen wederom een oerang oetan (dit keer een vrouwelijke) en zij was eigenlijk nooit agressief zei de gids. Ze zat op de grond en wij mochten dichtbij lopen. En toen.. wow! Ze pakte serieus Bas z’n hand en trok hem mee! De gids zei dat Bas rustig kon blijven en dat het oké was. Bas scheet toch wel een beetje in zijn broek en vroeg of het goed was dat hij los liet. Dit mocht niet van de gids, dan zou ze boos kunnen worden. Maar toen de oerang-oetan Bas zijn hand naar zijn mond haalde en eraan ging sabbelen, greep de gids in omdat hij bang was dat hij zou bijten. Deze aap had dit nog nooit gedaan en staat bekend als rustig, maar de gids wilde geen enkel risico nemen en Bas vond het ook wel prettig dat hij snel kon loslaten.

De tocht eindigde na 7 uur met een enorme steile afdaling van zo’n half uur lang. Dit was echt ziek, wij hebben ons nog nooit zo angstig gevoeld. Bij iedere stap bleef het spannend of je niet weggleed met alle gevolgen van dien. Karlijn schrok zich kapot toen Bas achter haar onder een tak moest bukken en weggleed en enkel nog aan die tak hing. Gelukkig kon hij een stukje springen op de grond en konden we er later om lachen. De guide riep zelfs naar Bas dat hij wel op een oerang oetan leek hoe hij daar hing!



Dat laatste stuk was echt zwaar en zo eng. Maar, we moesten en zouden deze tocht volbrengen! Karlijn had ’s ochtends nog ibuprofen genomen omdat we toch wel bang waren dat haar knie het zou ‘begeven’. Op wilskracht heeft zij de hele tocht volbracht!

Nadat we compleet bezweet na een 7 urige bizar lange tocht aankwamen in het base camp, waar we zouden overnachten, zijn we snel de rivier die hier aan grensde ingedoken. Heerlijk om alle modder en zweet van je af te spoelen..

Alle spullen in onze tent gezet en lekker back to het meeste basic wat er bestaat. Eten op de grond wat gemaakt is op pannetjes die op een gestookt vuurtje staan te pruttelen. Kip rendang, curry, rijst, ze hadden er wederom werk van gemaakt. En het was lekker…

’s avonds optijd gaan slapen; we hadden de meest bizarre, spannende, enge, maar echt MOOISTE dagen van ons leven gehad. Tot nu toe dan he, want er gaan nog heel veel mooie dagen aankomen. Maar, dit was er een uit duizenden, een waar we zo het uiterste uit ons zelf hebben gehaald, en waarbij we zo een met de wilde natuur waren. En daar kan je alleen maar van genieten!

Vanochtend hebben we nog een wilde rafting tocht in tubes (rubberen banden) over de kolkende rivier vol met grote keien terug naar Bukit Lawang gedaan. Nu liggen we in onze Oerang Oetan bungalow bij te komen van al het moois.. en vertrekken we morgen naar Lake Toba om lekker te relaxen.

Jullie horen ons weer!

Liefs,
Tarzan en Jane

PS Foto's volgen zsm